Hikayem

1 Ağustos 1990’da başladı hikayem. Çocukluğuma dönüp baktığımda Çomranlı Köyü sokaklarında oynadığımız oyunları hatırlıyorum en çok. Çomranlı Köyü İlköğretim Okulu’nda başlayan öğrencilik hayatım Çaycuma Teknik Lisesi’nde devam etti. Matematik, geometri, fizik… İlgi duyduğum bütün alanlara dair öğrenme hevesim beni bilgisayar programcılığına itti. Şu an da Karabük Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Bilgisayar Öğr. Bölümü’nde 3. Sınıf öğrencisiyim.

Hayatın zor olduğuna ne kadar inanmasamda, yollarımın kesisştiği bilgisayar programcılığı bana hayatın ne kadar zor olduğunu öğretti. Ama ben buna aldırış etmiyorum ve inatla bu mesleği hayatımın bir parçası olarak görüyorum ve eminim ki öyle de devam edecek.

Estetik ve tasarıma duyduğum ilgi ilk başta inşaat daha sonrada mimarlık alanına yönlendirdi. Tabi bunların yanın da elektrik-elektroniğe duyduğum merakım hiç sönmedi. En sonunda bunların hepsini bir makinede toplamayı düşündüğüm ve severek istediğim bilgisayar programcılığında kendimi buldum.

Şansa inanmam ama şanslı insanlar varsa, sevdikleri işi yapıyorlardır mutlaka. Okul dışında, hocalarımla görüştüğüm de anlatırken gözlerindeki samimiyete şahit olduğumuda ve en önemlisi sorduğum bir soru üzerine yeni bir şey öğrendiğimde kendimi çok ama çok iyi hissediyorum. En doğru kararların üzerinde fazla düşünülmeden alınanlar olduğunu bir kez daha anlıyorum.

Işimden bana kalan vakitlerde en büyük tutkum müzik. Müzik gibi şiir yazmakta en sevdiklerim arasındadır. Bir gün nostalji adına belgesel yapmak en büyük hayalim. Birde bunun kitabını yazmak da var. Yazı yazmak varlığını bile bilmediğim duygularla karşılaşmak benim için, bilmediğim bir şehri, ülkeyi, kültürünü, yemeklerini tanımak da en büyük keyfimdir hayatta. Parayı zorunluk olmasa üzerimde taşımayı sevmiyorum. Ama farklı şeyleri koleksiyon yapmayı çok seviyorum. Koleksiyon yaptıkça kendimi zengin hissediyorum.

Fransız bir yazarın dediği gibi “Yazacaklarımı önceden planlamam. Bir cümle yazarım, gerisi kendiliğinden gelir.” Ben de hayatımı önceden planlamıyorum. Şu an da bulunduğum anı yaşıyorum, gerisi kendiliğinden geliyor. “Sen plan yaparken başına gelenlerdir, hayat” derler. Planları bir kenarda bekletip, hayalleri ön sıraya alıp, yeri geldiğinde, beklettiğim planları kullanarak hikayeme devam ediyorum. 

Gürsu Aşık